Seosko domaćinstvo u Šumadiji

Venčane, nedaleko od Arandjelovca – seosko domaćinstvo na prodaju, veličine 7 ha.

Imanje se sastoji od njiva i šume, nedaleko od asfalta. Selo ima osnovnu školu, crkvu, poštu, ambulantu, pekaru, prodavnicu, mlin…

Opis

Venčane pripada opštini Arandjelovac, i geografski je najsevernija tačka Šumadije. Spada medju najveća sela opštine — i po broju stanovnika, i po površini. Venčane zauzima površinu od 27km².

Venčane se nalazi na 60 kilometara južno od Beograda i 16 kilometara severno od Arandjelovca. Iz Beograda u Venčane vode putevi Beograd—Sopot—Arandjelovac i Beograd—Barajevo—Arandjelovac. Oba puta su asfaltirana na deonicama Sopot—Venčane i Barajevo—Venčane.

Selo se na severu graniči sa selom Drlupa koje pripada opštini Sopot i beogradskom okrugu, na istoku sa Ranilovićem opštine Arandjelovac, na jugu sa selima Darosava i Misača, koja takodje čine opštinu Arandjelovac, a na zapadu sa selima Prkosava i Rudovci beogradske opštine Lazarevac i arandjelovačkim selom Tulež.

Naseljeno je još sredinom 18. veka i postojalo kao malo usputno mesto, budući da je kroz njega prolazio turski drum Beograd–Prizren. Ovaj drum je iz Beograda vodio preko kosmajskih sela, pa je kroz Venčane i Misaču izbijao na Rudnik

Postoje dva predanja koja se tiču imena sela. Prema prvom, selo je dobilo ime zbog toga što se u njemu, u maloj crkvi brvnari u šumi, venčao Prota Mateja Nenadović. Drugo pak kaže da je u selu nekada prenoćio kralj Stefan Prvovenčani, te je od njegovog nadimka i selo ponelo ime.

Ime koje je najverovatnije nosilo selo do Karadjordjevog vremena, bilo je Topli Dol. Kao takvo, bilo je deo najpre Rudničke nahije u sklopu Otomanskog carstva, a kasnije i deo Karadjordjeve Srbije.

Selo kakvo danas postoji nastalo je na obe strane reke Turije, po pobrdju i u ravnici koju reka stvara. Reka Turija najveća je voda u selu. Budući da se uliva u Kolubaru, koja odlazi u Savu, Turija pripada crnomorskom slivu. Najveći deo sela koristi bunarsku vodu kao pijaću. Bunari u Venčanama ne presušuju.

U Venčanima, kao i u ostalim delovima Šumadije, vlada umereno-kontinentalna klima. Obiluje šumama i livadama, čiji je najveći deo u privatnom vlasništu. Preovladjuju širokolisne listopadne šume umerenih predela, sa bukvom, hrastom, javorom, brezom, jasenom, brestom i bagremom. U šumama se može sresti veliki broj životinja: srndać, srna, lisica, divlja svinja, jazavac, veverica, zec i tvor. Najbrojnije ptice su golubovi, vrapci, svrake, kosovi, jastrebovi, prepelice i fazani, a od ređih su to senice, kukavice i sove.

Venčane su nedaleko od planine Bukulja (696m), koja je srce Šumadije. Ova planina je nekada predstavljala južnu granicu do koje se prostiralo Panonsko more, i jedno od njegovih mnogobrojnih ostrva. Sa nje se kao na dlanu vidi skoro pola Srbije i njene prelepe  planine Avala, Kosmaj, Rudnik, Suvobor, Maljen, Ovčar i Kablar.

'Svako od nas ima mesto na kome oseća da je baš onde gde i treba da bude. Kada srce zaigra, duša ozdravi, a vazduh  ima miris šume i pokošenog sena, tada  se vraćate unazad u neka prošla vremena koja ti daju bar zrno bezbrižnosti koju si nisi imao.'